WITHIN TEMPTATION
21/09/2024 @ 013 – Tilburg
Rev: Joris Smeets
Pics: Istvan Bruggen
Full photo report: Within Temptation
Within Temptation bracht eerder dit jaar voor het eerst in vijf jaar een nieuw album uit, ‘Bleed Out’. Dat is natuurlijk ook een goede aanleiding om op een uitgebreide tour door heel Europa en het Verenigd Koninkrijk te vertrekken. Die tour kreeg dan ook dezelfde naam, ‘Bleed Out’en de show op deze zaterdag (en die van de dag erna in Groningen) kan je een beetje beschouwen als generale repetitie voor de toer van start gaat. Als twee van je bandleden uit Tilburg komen en je terecht kan in een zaal als de 013 om de puntjes op de ‘i’ te zetten, is het zeker niet gek om het zo te doen. Within Temptation is de voorbije jaren uitgegroeid tot een internationale topper in het metalgenre en vanavond bewezen ze hun klasse opnieuw.
De support act vanavond is Green Lizard, dat een thuiswedstrijd speelt. En dat mag je letterlijk nemen, want 4 van de 5 bandleden zijn geboren en getogen in Tilburg. In de jaren ’90 was deze band rond de drie broers Tjong Ajong alomtegenwoordig en de band speelde op vele mooie (festival)podia. Nu maken ze een comeback en dat kunnen we alleen maar toejuichen! De zeer typerende alternatieve 90’s rock met grungy en lichte stoner invloeden kan ons van de eerste tot de laatste noot opnieuw bekoren. Met dank aan de 3 gitaren en de meerstemmige backing vocals klinkt ‘Walk Over Water’ als een indie radiohit, terwijl de slepende groove van ‘Closer’ echo’s van Alice In Chains meedraagt. ‘Wrong’ en ‘Mouthful’ rocken lekker weg, terwijl het tragere, melancholische ‘Autumn’ aangekondigd wordt als het nummer dat voor de doorbraak zorgde.
Within Temptation heeft sinds het ontstaan van de band in 1996 hard aan de weg getimmerd. Dat heeft een oververdiende plek aan de top van de internationale metalscene opgeleverd en dat succes verdien je niet zomaar. Op het podium zien we een prachtig decor met metershoge antieke zuilen en een boog en achter het podium hangt een enorm groot scherm voor de visuals. Die spelen een belangrijke rol om het verhaal van elk van de 17 nummers vanavond kracht bij te zetten, variërend tussen beelden van oorlog, cartoon/anime, onheilspellende kerken, propaganda, jachtige steden, met soms een industriële toets, dan een apocalyptische of eentje met een steampunk look.
Opener ‘We Go To War’ wordt bijvoorbeeld ingeleid met beelden van het logo dat in brand staat, een standbeeld, een koppel in een veld met gloeiende zonnebloemen en dan beelden van grafstenen, waarna ‘Bleed Out’ op het scherm verschijnt en de band op het podium komt, alles badend in een rode gloed. Het valt meteen op dat alle muzikanten in het zwart gekleed zijn en echt in een hoek blijven (al wisselen de gitaristen al eens van kant), om de ruimte te laten aan de visuals. Uiteraard kan de spotlight zo ook op zangeres Sharon Den Adel die toch de fonkelende ster blijft met haar fenomenale vocale kwaliteiten en hoge uithalen. Haar zwarte jurk is weer prachtig en tijdens het eerste nummer draagt ze ook nog een masker. De zang in ‘Bleed Out’ is ronduit geweldig en de break met thrashy riffs kan op goedkeuring rekenen. Bij ‘And We Run’ gaan de handen meteen op elkaar en ook het catchy ‘Shot In The Dark’ springt er uit met een ander, vlot tempo.
Vooraleer het zestal het sterke en luidkeels meegezongen ‘Stand My Ground’ inzet, neemt Sharon de regenboogvlag aan van een Duitse fan. Ze geeft mee dat een social media post van de band ter ondersteuning van de LGBTQ-community ervoor zorgde dat ze volgers verloren maar ‘good riddance, want je moet kunnen staan voor wie je bent’! Helaas lukte het niet om de Oekraïense zanger Alex Yarmak op tijd hier te krijgen om ‘A Fool’s Parade’ te brengen met de band, maar je voelt de overtuiging en het vuur. Lekkere riffs en breaks, operazang, coole synths: we krijgen het allemaal. ‘Paradise’, met beelden en zang van Tarja op scherm, wordt enthousiast onthaald, al komt ze er misschien net niet genoeg door. Met publieksfavoriet ‘Faster’, waarbij zelfs de gitaarsolo op gejuich onthaald wordt, eindigt de reguliere set. Met bisnummers ‘Our Solemn Hour’, de trage en romantische ballad ‘All I Need’ (dat zorgde voor allerhande lichtjes die in de lucht gestoken werden) en uiteraard ‘Mother Earth’ eindigt een zeer sterke show.
En het goede nieuws voor wie in de Lotto Arena gaat kijken: we hebben zo het gevoel dat het dan nog sterker zal zijn als de band meer gerodeerd is!