SIMON VANHAUTE – Overload.
Multi-instrumentalisten. Het is iets aparts. De meesten maken met hun werk duidelijk dat ze de instrumenten beheersen maar daarmee ben je nog geen songwriter. Daar kunnen jaren overgaan. Deze jonge snaak blijkt daar geen last van te hebben. SIMON VANHAUTE liep al muziekschool vanaf zijn zevende levensjaar. Daar volgde hij tien jaar lang pianoles. Op zijn veertiende begon hij met gitaar en sinds een paar jaar neemt hij ook plaats achter het drumstel.
Op het instrumentale ‘Overload’ krijgen we ongeveer vierentwintig minuten lang iets voorgeschoteld om vingers en duimen af te likken. Dit éénentwintigjarig talent heeft ook de skills om zijn opnames met precisie te mixen zodat de songs niets van hun kwaliteit verliezen. De intro ‘The Arrival’ geeft wat geluiden weer, vermoedelijk uit de kosmos, waarbij op een laag volume een gitaar met een sterke distortion passeert. Die geluiden worden verder gezet in ‘Extraterrestrial March’ tot ze abrupt worden overmeesterd door een geweldige gitaarriff met uitstekend geluid. De riff wordt ondersteund, eerst nog met een trage beat en basgitaar maar daarna wordt de beat verdubbeld voor vijftien seconden lang om weer over te gaan naar een traag gedeelte waarbij een soort elektronische sitar weerklinkt. Hier zou in deze song perfect een zanglijn kunnen worden geplaatst maar moet dat?
‘Inferno’ trapt af met gitaargeweld op een traag ritme. Er komt een kerkorgel aan te pas. De synths vormen een muzikale muur. Deze song is een mix van post-rock en hakkende headbangende riffs.
’73 Days’ heeft een rustige intro waarbij de basgitaar een sterke melodie naar voor brengt. De hakkende gitaar keert terug op een traag ritme. Een gitaarsolo volgt naar het einde toe.
‘New Plan’ heeft een gitaarintro met drums in tegenritme. Hier is alles opnieuw aanwezig. Synths, rustige passages en mooie melodieën. Veel variatie in deze song.
Titeltrack ‘Overload’ is een melodieus avontuur met sterke gitaar en de typische ondersteunende synths. Hoor ik daar een Moog? Alweer een prachtige muzikale trip met een knipoog naar MIAVA.
Afsluiter ‘Gravity Flaw’ is de langste song op de schijf. De intro doet mij denken aan ‘The King Will Come’ (Wishbone Ash) Deze melodie keert verrassend terug in de song. Het drumwerk krijgt een post-rock stempel. Deze song eindigt met een spacey hammond sound.
De gitaren op ‘Overload’ klinken laag gestemd en terecht. Deze soort muziek vraagt daar om. De slimme synths passen perfect in deze songs vol gevoel. De gitaarklank is geweldig. De songs hebben drama, gemixt met post-rock en een stoner-metal ziel. Het zijn geen uitgesponnen nummers en er steekt geen enkele miskleun tussen. Dit is een ijzersterk debuut. Benieuwd wat de toekomst brengt voor dit groot talent.
Guido Grymonprez.
Luisterlink : Simon Vanhaute - Overload op Spotify