Ostrogoth, Interview en foto special :
UP THE BELGIANS! FEST PT.1 Alcatraz Club Show
Jullie zijn een tijdje inactief geweest, had dit te maken met Rudy die ziek geworden was?
Mario: “Rudy is maar onlangs ziek geworden, het had niets te maken met zijn ziekte. We hebben onze laatste plaat gemaakt in 1987 en dan hebben wij vijftien jaar stil gelegen. We hadden onze eerste reünie in 2002, toen hebben we een paar optredens gedaan. Dan lagen we weer een tijdje stil en in 2010 was weer het eerste optreden. Dan is er iemand bijgekomen en iemand weg gegaan. Dan zijn we naar Griekenland geweest. Daar heeft Rudy ook een accident gehad maar hij is genezen. Dan is de zanger weggegaan en is Josey gekomen. Toen hadden we weer een aantal succesvolle optredens en de trein was vertrokken.
Geert: “De ziekte heeft zich gemanifesteerd na onze Europese tour vorig jaar. We hebben dan effectief twee festivals moeten afzeggen.
Jullie hebben er vorig jaar enkele nieuwe bandleden bijgekregen, op basis waarvan hebben jullie deze gekozen?
Mario: “In feite hebben we er vorig jaar aar één bijgekregen. Eind 2013 heeft onze bassist gezegd dat hij het niet meer kon combineren maar het was ook om gezondheidsredenen. Dan hebben we dus een nieuwe bassist genomen. Wegens de ziekte van Rudy is Geert er dan bijgekomen, hij was ook een goede vriend van Rudy.”
Josey: “Vanavond is Geert zijn eerste optreden met ons.”
Mario: “Al de mensen die er bijgekomen zijn kennen we ook al lang. Zo vermijden we het lange wachten en de vele audities.”
Josey: “We kenden hen al, we kenden hun speelstijl en persoonlijkheid. Dat maakt het een stuk gemakkelijker om er iemand bij te krijgen in de band. We moesten elkaar dus niet meer leren kennen.
Wat is dan de reden waarom jullie zolang inactief zijn geweest?
Mario: “In 2010 en 2011 was het de bedoeling om enkele reünieconcerten te doen voor de fun. Door de maanden en jaren heen zijn we weer wat ambitieus geworden en de tijd was rijp om weer wat nieuwe nummers te maken. Dat was ook door de mensen die er bijgekomen zijn en creatief bezig waren.
Frodo: “Het was ook omdat de fans die vaak vroegen om nieuw werk. We zijn eerst begonnen uit het concept ‘Let’s do some shows’ voor de fun. De fans zijn blij, ze zien ons nog eens terug. Veel fans hadden ons nog nooit gezien. De fans vonden dan de kwaliteit van de optredens zodanig goed dat ze bleven komen. Uiteindelijk komt van A B en een hele hoop fans vroegen om nieuw werk. Wij vonden op zich ook wel dat de tijd rijp was om met deze huidige bezetting met nieuw werk voor de dag te komen.”
Mario: “En de ideeën waren er dusja.”
Josey: “We zijn dus begonnen met een reünie. Er kwamen veel oude fans maar ook veel nieuwe. Er begonnen veel jonge mensen naar onze optredens te komen. Dat geeft een impuls en daardoor wordt je zelf ook veel creatiever.”
Waarom hebben jullie na 1987 niets nieuws meer gemaakt?
Mario: “We hebben dus drie Lp’s gemaakt met dezelfde bezetting, de vierde LP was met een andere bezetting. De stijl was ook veranderd en de steun van de platenmaatschappij was er niet meer. We wisten niet meer waar naar toe en jammer genoeg zijn we dan gesplitst. Het is wat doodgebloed, het was een samenloop van omstandigheden. We wisten niet wat de toekomst zou geven, de platenmaatschappij deed niets meer, de nieuwe LP sloeg wel aan maar niet zoals de andere Lp’s. Toen vonden we dat we er beter mee konden stoppen.”
Komt er een tour aan de hand van je nieuwe album?
Frodo: “Het zal ‘The Last Tribe Touring’ gaan worden. Er liggen nu een hele reeks optredens vast, een aantal die al bekend gemaakt zijn en een hele reeks die nog niet bekend is. Die zullen binnenkort bekendgemaakt worden. Voorlopig is er wel geen tour in de zin dat we drie of vier weken aan één stuk de baan op gaan. We sluiten niet uit dat het kan.”
Zullen jullie shows vooral in België zijn?
Frodo: “België is natuurlijk onze thuismarkt, een markt waar we al een bepaalde positie hebben. Dat maakt het gemakkelijk om een hele reeks optredens te hebben. Het buitenland zullen we wel niet overslaan. Binnen een week of zeven gaan we voor de eerste keer naar Amerika, dus het buitenland zal er zeker bijzitten.”
In een vorig interview lieten jullie weten dat je graag eens op tour zou gaan naar Zuid-Amerika, gaat dat over deze tour?
Frodo: “Het was zeer waarschijnlijk dat we binnen enkele weken zouden vertrekken naar Zuid-Amerika. Laat ons zeggen dat er een aantal verplichtingen vanuit de organisatoren niet honderd procent vast stonden. We zullen dus ook het risico niet nemen om halsoverkop dergelijke besluiten te nemen. Het zat in de pijplijn maar niet honderd procent op papier zoals wij het wilden. De fans verwachten ons er wel maar we zijn geen jonkies die halsoverkop naar de andere kant van de wereld trekken op basis van beloften. We zullen wachten tot het licht op groen staat.”
Hoe onderscheiden jullie zich als band van de rest?
Frodo: “We zijn sympathiek! Vorig jaar zijn we naar Athene geweest en twee dagen voor ons zat Amon Amarth op het vliegtuig, dat waren heel sympathieke mensen. Wij waren blijkbaar de sympathiekste die week, toch volgens de stewardess (lacht). Als we het op basis van muziek bekijken hebben we nummers met kop en staart, het is melodieus en toch stevig. Iedere muzikant kan ten volle de kwaliteit benutten. Het zijn sterke nummers, zowel muzikaal als vocaal als tekstueel.”
Josey: “De laatste twee jaar hebben we een heel sterke live reputatie opgebouwd. We hebben heel veel gespeeld en we kunnen de kwaliteit op het podium brengen, de kwaliteit moeten blijven versterken hé.”
Frodo: “Ik denk dat wij gewoon een band zijn die kwalitatieve nummers kan brengen die van begin tot einde kunnen blijven boeien. Het zijn geen drie-akkoorden nummers of simpele opeenvolgingen van.
Josey: “De nummers zijn ook totaal verschillend van elkaar behalve degene die expres niet verschillend zijn en het is de bedoeling dat we daardoor een breder publiek aanspreken.”
Als je het dan bijvoorbeeld vergelijkt met AC/DC, hun nummers zijn allemaal wat hetzelfde opgebouwd.
Frodo: “Als ik mag kiezen tussen de populariteit van AC/DC wil ik gerust wel dertig jaar hetzelfde spelen. Dat is geen enkel probleem, dan moeten we niet in zo’n klein stinkend busje zitten, dan hebben we tenminste een mooie nightliner.”
Wat zijn de grote verschillen tussen de opname van jullie nieuw album en het album van 1987?
Mario: “We hebben het bewaard zodat het een beetje in dezelfde stijl blijft zodat we niet te bruusk veranderen. Dat was ook de voorwaarde als we herbegonnen zijn om wat in dezelfde stijl te blijven maar met oog en oor voor andere invloeden. Dat hoor je ook aan het titelnummer.”
Frodo: “De opnameprocessen zijn ook enorm veranderd.”
Mario: “De middelen zijn nu ook meer beschikbaar als je ziet in de studio welke kwaliteit we nu hebben. We hebben heel goede modaliteiten en mogelijkheden. Vroeger was het ook duurder en alles duurde veel langer, het opnameproces heeft nu veel minder lang geduurd. De mogelijkheden zijn groter nu.”
Is er ook een verschil qua overleven als band in jullie genre tegenover vroeger?
Mario: “Het is een ander tijdperk ook hé. Het is wat een moeilijke vraag, we hebben nu allemaal onze job. Daar gaat de mythe hé. In de jaren tachtig was het tof om in een band te spelen en dat was deels gelukt maar nu is dat niet meer mogelijk, ofwel moet je AC/DC zijn. We hebben er nog allemaal even veel plezier in?”
Frodo: “Het is maar goed eigenlijk dat we allemaal nog een job hebben naast onze doorgedreven hobby. Uiteindelijk zouden we constant gestresseerd zijn. Als we nu nummers maken heb je echt de ruimte om te doen met je nummers wat je wil. Als je in een stramien zit dat je van die nummers moeten kunnen overleven dan zal je jezelf heel gauw beschermen. Je zal je richten naar wat je denkt van: ‘Dat moet ik schrijven, want de vorige LP hadden we dit en dat sloeg goed aan.’”
Josey: “Nu denkt iedereen: Die mannen haten AC/DC!”
Frodo: “Daar gaat ons voorprogramma (lacht)! Maar met onze dag job, we vloeken de dag nadien wel eens als we terug moeten gaan werken. We blijven wel met onze beide voeten op de grond. De dag er na kom je terug in de realiteit en dat is wel prima zo.”
Mario: “Je moet wel realistisch blijven. Ik zou dat iedere dag willen doen, muziek spelen. Het is niet realistisch dus het is misschien maar best. Als je dan verwachtingen hebt en je zit thuis hopen de frustraties op.”
Hoe bereiden jullie zich voor op een show? Hebben jullie een vast ritueel?
Frodo: “Interviews, bijvoorbeeld.”
Mario: “De een moet zich soms wat afzonderen voor een optreden. Er is ook altijd wat gezonde stress aanwezig voor een optreden, dat tintelen.”
Josey: “Het is ook wat we graag doen. We willen dat het goed is en dat geeft een bepaalde stress maar dat houdt je ook waakzaam dat het in orde zal zijn.
Van welke band zouden jullie graag eens het voorprogramma zijn?
Mario: “Rush. Dat is een Canadese band, wat symfonische avant-la-lettre progrock. Het is een beetje een metalband uit de jaren zeventig, ze bestaan al veertig jaar uit dezelfde bezetting.”
Frodo: “Iron Maiden.”
Josey: “Ik zou kiezen voor Deep Purple.”
Zullen jullie vanavond vooral jullie nieuwe cd promoten?
Mario: “We zullen de oude liedjes spelen vanwege de vraag ernaar, maar we zullen de nieuwe cd zeker promoten.”
Josey: “En niet te vergeten, een ode aan onze overleden gitarist. Er wordt een speciaal deel toegewijd aan Rudy, die zijn laatste show met ons speelde op zes december. We zijn nu een viertal maanden verder en het is ons eerste optreden zonder Rudy, het is een belangrijke avond. Het is heel jammer dat Rudy de releaseshow niet kan meemaken van het product waar hij aan meegewerkt heeft. De show vanavond is opgedragen aan hem en we zullen ook iets speciaals doen.”
Extra: tijdens de show hebben ze Rudy zijn gitaar op het podium gezet met de spots er op. Ze lieten een gitaarsolo van hem horen (op tape). Ze vonden dat Geert, de nieuwe gitarist deze solo nog zelf niet kon spelen, deels uit respect. Dit was tijdens het lied ‘Queen of desire’. Ook droegen ze het lied ‘Do ir right’ op aan Lars, een jongen die gestorven was. Dit was een neefje van een grote fan van Ostrogoth.
(LV)