Review: KING BUFFALO – Regenerator
Een pandemie kan zijn voordelen hebben. ‘Regenerator’ is het derde werkstuk in een anderhalf jaar van deze New-Yorkse band. Na de albums ‘The Burden of Restlessness’ en ‘Acheron’ heeft KB alweer zeven songs opgenomen en worden als vijfde full album op ons losgelaten. ‘Regenerator’ staat bol van moderne psychedelische songs op progressieve ritmes. De opener ‘Regenerator’ zorgt al meteen voor een verrassing. Een permanent snel ritme en een ondersteunende strakke baslijn vormen de basis voor een psychedelische trip die we al een lange tijd niet meer gehoord hebben. Gitarist Sean McVay laat zich hier gaan dat het een lust voor het oor is. ‘Mercury’ heeft een nerveus jazzy ritme. Hier is een hoofdrol weggelegd voor bassist Dan Reynolds. De gitaar maakt gretig gebruik van een looper om daarop volop te kunnen variëren. ‘Hours’ werd ons voorgesteld een tijdje terug via YouTube. Er wordt opnieuw voor een snel ritme geopteerd. Een riff in vette distortion zet ons op weg. De zanglijn is een echte earworm. Dito gitaarmelodie. Je krijgt dit niet meer meteen uit uw hoofd.
Enkel synths, gitaar en zang is er nodig om aan te tonen dat een song niet ingewikkeld hoeft te zijn . ‘Interlude’ wordt door Sean gebracht. Geen beat, geen bas. Bij ‘Mammoth’ worden we halfweg getrakteerd op mokerslagen gevolgd door een imponerende gitaarsolo. Kippenvel!
Opvallend: gedubde zanglijnen naar het einde toe ondersteund door een Hammond.
Een cleane gitaarsound vol delay zet ‘Avalon’ in. Deze song is een speeltuin voor Dan. De basloopjes zijn om van te smullen. De zang in het refrein, dat trouwens maar tweemaal in de song voorkomt, wordt in harmonie gebracht. Bij afsluiter ‘Firmament’ zijn we voor meer dan negen minuten zoet. Voor mij het hoogtepunt van de schijf. Het nummer bouwt langzaam op met een gevoelige zanglijn. Het drumwerk is top. Na drie minuten krijg de song vorm. De mokerslagen zijn terug. Vette sound met korte gitaarsolo. Sean krijgt hier alle ruimte. Zijn gitaar huilt als nooit tevoren. En alweer mokerslagen. De finale is indrukwekkend. Wat een song.
Waar King Buffalo het blijft halen is een raadsel. Ze blijven trouw aan hun stijl maar toch merk je veranderingen op in de afwerking. De synths zijn meer aanwezig. Er wordt duchtig geëxperimenteerd met gitaarklanken die altijd de song ten goede komen. Mooie herkenbare gitaarmelodieën in een effectensaus. Er zit altijd een groeiproces in de nummers en KB heeft goed begrepen dat eenvoud siert qua structuur…als het maar varieert en strak wordt gebracht. Dit product is af. Een echte aanrader!
Guido Grymonprez.