Review: MOTORPSYCHO – Ancient Astronauts
De Noormannen zijn terug. Bijna jaarlijks brengt het drietal een album uit. Dit is nummer vierentwintig. Hun sound is zo origineel dat er moeilijk een stempel kan opgezet worden. Hun mix van psychedelica, jazz, ambient en bij vlagen stonerrock blijft avontuurlijk. Er staan vier songs op de plaat. De schijf opent met ‘The Ladder’ . Na wat introgeluiden worden we onmiddellijk getrakteerd op een verbluffend samenspel van gitaar, bas en drums. Daar hoor je hoe goed de heren op elkaar ingespeeld zijn. De cleane stem met enkel wat reverb als effect heeft een gevoelige trilling. Verder in de song ferm gitaarwerk met een zware fuzz. ‘The Flower of Awareness’ zijn wat mysterieuze angstaanjagende geluiden. Gelukkig van korte duur. Ze zijn echter geen intro voor de volgende song ‘Mona Liza Azrael’ Een treurig nummer op een zeer traag ritme. De synths en belletjes zetten de treurnis nog meer in de verf. We krijgen vier minuten een ritme op één snaar met synths op de achtergrond. Dan plots alle remmen los en er volgt een ingewikkeld ritme met sterke solo. De song wordt een psychedelische trip die eindigt net zoals hij was gestart: met geluiden.
Een ree dartelt door het bos. Zonnestralen dringen zich tussen de bladeren van de bomen. De oogjes van de ree worden op onregelmatige wijze verblind. Alles is peis en vree. (mooie akkoorden op een cleane gitaar ondersteund door synths en achtergrond backings)
Plots verschijnen donkere wolken voor de zon, de wind steekt op en stemt het dier onrustig. De ree wordt opgejaagd. Door wat? Door wie? Ze slalomt tussen de bomen door. Het wordt precies een race tegen de tijd. Na een tiental minuten wordt bruusk gestopt. Is de ree gegrepen? Is het gevaar geweken? Heeft ze het gered? De wind gaat liggen, de zon verschijnt opnieuw…
‘Chariot of the Sun – To Phaeton On The Occasion Of Surrise (Theme of an inmagined movie) is een geweldige song. Een tweeëntwintig minuten durende psychedelische trip met in het midden een hoogtepunt dat lang nazindert.
MOTORPSYCHO is en blijft speciaal. De muzikale put waaruit zij hun songs halen is duidelijk nog niet leeg. Deze muzikale genieën blijven verrassen.
Guido Grymonprez.