Raymond van het Groenewoud - De Kreun 20-03-2015
Review / fotoverslag:
Wat is in ons land het hotste item van de jongste maanden? Nee, niet de crisis in Oost-Europa of in het nabije Oosten. Ook niet de klimaatopwarming of de eclips die vandaag de mist in ging… De vakbonden zetten het straks weer op onze agenda: Wanneer mogen we stoppen met werken? Dus trekt de tegendraadse van het Groenewoud in 2015 door Vlaanderen met “Raymond Club 65”. want Raymond gaat niet met pensioen!
Hij bezingt nog altijd zijn liefde voor “Maria” ook al heeft hij dit lief al 42 jaar geleden voor het eerst bemind. Ware het door Jagger & Richards opgenomen, dan zou dit nu een wereldklassieker zijn! Maar onze Raymond kent zelf ook zijn klassiekers! Met “Comme d’habitude” van CloClo moet hij niet onderdoen voor Frank -The Voice- Sinatra. “Zoals gewoonlijk” begint met zoetgevooisde klanken op het Hammondorgel van Pieter van Bogaert maar eindigt bitter en hard: zoals gewoonlijk de hele dag, speel ik het spel, ik doe alsof....
De meester houdt zoet en zuur perfect in balans en de ritmesectie met de gouwe ouwe Cezar Janssens en Mich Verbelen zet een reggaeritme in want ook “Haile Selassie speelt op zijn bassie”. Zo drijft het publiek met of zonder wiet mee op de tropische golven van dit rastanummer: Ze rookten 't zelfde grassie, Haile Selassie. Z'n ballen waren nasi, Gepeperd was z'n plassie. Meteen wordt er weer gerockt met peperballen in de reet “Ik doe niet mee” (°1975!)
Met “Razernij” bewijst de rocker dat Engels geen must is voor snijdende rock. Hij kondigt dit aan als een nummer uit de jaren ‘60, aangepast aan het Nederlands. Wie ook zijn klassiekers kent, weet dat Lou -de muziekgoden hebben zijn ziel- Reed hiervoor tekende. Maar razernij die door je schedel heen boort /razernij waardoor je mensen vermoordt /woede als je steeds tekort wordt gedaan /laat me razen, loop naar de maan/ slaat even goed spijkers met koppen.
En dan wordt het weer tijd voor een meezinger: “Je veux de l’amour”. Zo worden we heen weer geslingerd tussen rock en chanson, tussen woede en geluk: “Gelukkig zijn”, solo aan de piano. We kunnen er bij Raymond niet omheen: dit kon dan weer perfect een compositie van Mc Cartney geweest zijn. Gespeend van elke elementaire theatraliteit kondigde hij “Moment” aan als een nummer waarin toevallig een arrangement voor dwarsfluit geslopen is. O ja, de groep is aangevuld met een dwarsfluitiste: Ansje. Een echte aanwinst en een verrijking van het klankenpalet. “Volgens de wetten van het uitdijende heelal groeit de bezetting verder aan” doceerde de vijfenzestigjarige en jawel hoor: daar verscheen de uit de kluiten gewassen trompettist Carlo op het podium. “Met een trompet speel je altijd vrolijke muziek” ging de docent verder: Toen volgde met “Chachacha” inderdaad één van zijn levendige deuntjes uit de vroege jaren ‘80. Maar het zou Raymond niet zijn als hij dit niet prompt tegensprak met een nummer in mineur waarbij de trompet nog veel beter uit de verf kwam dan met de drie noten van de Chachacha. Vreemd hoe een zelfde instrument toch een totaal verschillende sfeer kan oproepen...Het evenwicht werd in het oog gehouden en met een knotsgekke smurfenversie van “Intimiteit” werd de spanning weer gebroken. De bedrieglijke eenvoud van “Moedertaal” geeft de “nepamerikanen” uit de muziekbusiness wel een venijninge slag onder de gordel: “Zingen in uw moedertaal, ge zou denken ‘t is logisch…”
We wisten al wat er ging komen toen hij een nummer aankondigde over een ex-voetballer en ex-trainer die nu het tv-scherm als laatste toevluchtsoord heeft gevonden: “Het verschil met mijn vriend Jan” (Laat ons hopen dat Jan er zelf ook wel om kan lachen.)
Toppunt van zelfrelativering was wel het nummer “Bonestaak”. “Ik spreek geen Engels, ik spreek geen Frans, ik dans gewoon maar de bonestaakdans”. Als een harlekijn deed Raymond dit dansje in slobberbroek en een te grote T-shirt met zijn houterige lijf waar nog altijd geen grammetje overtollig vet aan hangt De gist in het deeg van dit luchtige nummer was opnieuw de dwarsfluit. Die gouden klanken zorgden voor een krokant korstje op deze bonenragout! Ook “Jouw liefde” kreeg een extra dimensie met het metalen instrument uit de familie van de houtblazers.
Het moet zalig zijn om je op het podium als een vis in het water te voelen (of een garnaal tussen walvissen en haaien) als je de (in 2015 toch nog) pensioengerechtigde leeftijd bereikt hebt. Raymond kon in geen geval op een leugen betrapt worden als hij zingt dat hij “Schandalig content” is. Zoon Leander bespeelde de piano terwijl vader de luchtpiano speelde. Een mens kan niet anders dan content zijn als je met je zoon je ding kan doen! Ook hier deed de trompet de trommelvliezen trillen!
Moet nog gezegd dat de meeste nummers tijdloos geworden zijn? “L’etranger c’est on ami” is in 2015 actueler dan ooit en met “Meisjes”, charmeerde de ouwe rocker het vrouwelijke geslacht want na een jaar of 40 zijn de scherpste kantjes er al afgevijld. Of zijn de lange tenen van toen intussen ingetrokken?
Kent u dat? De tijd lijkt stil te staan en plots is de avond en het optreden voorbij… Spijt bekruipt je en je wou dat het kon herbeginnen… Wel, daarvoor zijn nu de bisnummers uitgevonden. Uit het publiek riep iemand (die ooit zelf een meisje geweest is) “Twee meisjes!” en terwijl een “stille” gsm toch zijn signalen door de boxen stuurde, begon de gevraagde intro. Daarom moeten gsm’s dus niet ‘stil’ gezet worden, maar “uit”. Want u wil tijdens zo’n optreden toch niet gestoord worden? En al helemaal niet als het tweede bisnummer “Brussels by night” heet. Het begon met een improvisatie op trompet die ook in “L’étranger” zou passen want even lijkt het de muezzin die ons oproept vanuit de minaret. Dan verliet de trompet de minaret en ondergetekende vertoefde weer even in “de rue Riveline” ten tijde van het ontstaan van dit nummer. Als er een vijfenzestigjarige op het podium staat, is een trip down memory lane.wel gepermitteerd zeker? Met het nummer “maanlicht” begeleidde opa Raymond ons zachtjes naar de bedstee. Hij begint aan de herfst van zijn leven maar vandaag kon de lente niet beter beginnen.
(FG)