Albumreview: Simone Simons Music - Vermillion
Release Date: 23.08.2024
Label: Nuclear Blast
Als doorgewinterde EPICA-fan kon ik niet wachten om mijn oren te laten verwennen door het langverwachte soloalbum van Simone Simons, getiteld Vermillion. Bekend als de charismatische frontvrouw van EPICA, was de verwachting hooggespannen. Gelukkig stelde de plaat geen moment teleur. Vanaf de eerste noten van "Aeterna" wist Simons mij volledig in te pakken. Deze symfonische, progressieve metaltrack ademt de onmiskenbare invloed van Arjen Lucassen, maar het is Simone’s betoverende stem die de show steelt. Haar zuivere hoge noten, het speelse samenspel van melodieën en de langzaam opbouwende magie maken van "Aeterna" een indrukwekkende opener die je direct bij de keel grijpt.
Met "In Love We Rust" toont Simons een meer fragiele kant van zichzelf. Deze ballad nodigt de luisteraar uit om zich volledig onder te dompelen in de melancholische sfeer die Simone zo treffend weet neer te zetten. De mysterieuze klanken en haar pure, emotioneel geladen zang bezorgen me kippenvel. Dit nummer neemt je mee op een introspectieve reis, waar iedere noot doordrenkt is van een oprechte kwetsbaarheid. De gitaarsolo, subtiel maar doeltreffend, versterkt de emoties en sleept je mee in een dans van liefde, illusies en muziek.
De luisterervaring van Vermillion voelt als een verademing; het is alweer een tijd geleden dat een album me zo wist te raken. "Cradle To The Grave" zet de toon voor een ruigere kant van de plaat, waarin de afwisseling van Simone’s zachte vocalen en de rauwe kracht van Alissa White-Gluz (ARCH ENEMY) samenkomen in een fascinerend contrast. De donkere, intense sfeer van deze track, aangevuld met White-Gluz’s karakteristieke grunts, tilt het nummer naar een hoger niveau. Het is een meesterwerk van ruwe schoonheid en muzikale finesse dat je verlangen naar meer aanwakkert.
Door de diversiteit aan stijlen en emoties die Vermillion biedt, wordt duidelijk dat Simone Simons met dit album een bijzonder veelzijdig werk heeft gecreëerd. Van de zware metalinvloeden in "The Weight Of My World" tot de fragiele tonen van "Vermillion Dreams," het album omspant een breed spectrum van gevoelens en klanken. Hier en daar zijn er invloeden van industriële en futuristische geluiden te horen, doordrenkt met dystopische sferen in zowel zang als muziek. Deze unieke mix van brute uitbarstingen en atmosferische passages zorgt ervoor dat het album blijft boeien en verrassen.
De afsluiter, "Dark Night Of The Soul," brengt de luisteraar zachtjes tot rust met een focus op Simone’s betoverende stem. Het is een serene en toch emotionele afsluiting van een intens muzikaal avontuur.
Vermillion bewijst dat Simone Simons als soloartiest absoluut haar mannetje staat en niet onderdoet voor haar werk met EPICA. Dit solodebuut is van uitzonderlijk hoog niveau en bevestigt dat Simons niet alleen als bandlid, maar ook als solozangeres een indrukwekkende stempel weet te drukken op de symfonische metalwereld.
Rev: Astrid Callens