Review: VALLEY OF THE SUN - The Chariot
De band VOTS trekt de lijn door van hun vorig album ‘Old Gods’ (2019).
‘The Chariot’ telt tien songs waarvan er opnieuw échte pareltjes tussen steken.
Bij opener ‘Sweet Sands’ wordt de song ingeleid door een wah-wah pedaal gevolgd door een riff waarbij uw nekspieren serieus op de proef worden gesteld. De samenzang bezorgt u kippenvel.
Bij ‘Images’ wordt het basisritme, aangegeven door de drums, versneld op gitaar. Dat is een combinatie die de song optilt.
De songs ‘Devil I Become’ en ‘Sunblind’ hebben een hoog punk-rock‘n’roll gehalte maar de zangpartij houdt de teugels stevig in handen. De ‘rock’n’roll drive blijft sterk aanwezig.
Titeltrack ‘The Chariot’ is de eerste knipoog naar het album ‘Old Gods’. Melodieus en mooi opgebouwd. De zangstijl is zo herkenbaar. ‘Headlights’ heeft een snelle start en de zanglijnen worden meer in de verf gezet door de octaafverschillen.
‘As We Decay’ pakt u bij uw nekvel. Een trage song gekenmerkt door een bottleneck gitaar, een ijzersterke riff én sterke zanglijnen in harmonie. Top!
‘Running Out of Love’ is een opbouwende rock’n’roll song zonder moeilijkdoenerij. Verre van origineel maar into your face! Idem bij ‘The Flood’: old skool met sterke zang. Ietwat cliché maar who cares..
‘Colosseum’ mag afsluiten. Riffs in een Sabbath gitaargeluid, Alice in Chains-achtig ‘AAaa..’ koortje.
VALLEY OF THE SUN heeft enkele grote troeven in de hand. Ze kunnen van een simpele song iets groots maken. Hun riffs worden omgebouwd tot écht “wall of sound” geluid. Goosebumps! Nagenoeg iedere song heeft een opbouwend karakter voor zowel muziek als voor zang. De productie is zeer goed en schakelt nooit in overdrive. De muziekstijl laat dat trouwens niet toe. VALLEY OF THE SUN maakt steengoede rock met sterke stonerinvloeden en verliest nooit de kracht van melodie. Het leven kan mooi zijn.
Guido Grymonprez.