Zo af en toe stuit je per toeval op een pareltje. Met Wolf Alice is dit niet anders, toevallig één nummer gehoord op de radio, band opgezocht ... en wat een ontdekking. Deze Londense band opgericht als akoestische indieband in 2010 is ondertussen uitgegroeid tot een viertal. En wat voor een viertal, deze groep muzikanten zijn buiten categorie.
Opener The Beach pakt je rustig mee om te eindigen in een meerstemmig engelengezang. Delicious Things, ook hier direct die stemmen, man dit is echt van een ongewoon niveau, het refrein zweeft en pakt je mee naar LA. Simpel muzikaal arrangement, niks teveel, niks te weinig, gewoon perfect. De toon is gezet, de lat op olympisch niveau gplaatst, wat brengt Lipstick On The Glass ? Breekbaar gitaartje, breekbare stem, wat een gevoel legt componiste Ellie Rowsell in deze song. Ook nu weer mooiheid in de eenvoud. Dit is top shelf Indierock, of zoals ik het wil noemen, Dream Pop.
Smile, hun eerste Europese single, knalt direct door de speakers, zet maar luid, wat een machtige intro à la Simple Minds, en dan gaat Ellie zowaar rappen. De baslijn stuwt dit nummer vooruit. Dit is een muzikale attractie; prachtig !! Safe From Heartbreak, terug meerstemmig gezang, blijft rustig opbouwen.Als je kan beluister dit met een koptelefoon, zo kan je genieten van de vele “ laagjes “ in deze song. How Can I Make It OK, Mijn persoonlijke favoriet, fragiel, melancholisch en op 1 minuut 58 seconden die baslijn en zang, die komen zo uit Rumours. Deze song benadert het niveau van Fleetwood Mac,een mooier compliment kan ik niet geven Play The Greatest Hits, hahahaha speel de greatest hits maar in de keuken Ellie, dit is compleet anders, up-tempo surfrock, tegenmaats gitaartje, leuk. Feeling Myself, gedurfd arrangement, zang die uit het ijle komt, ontploft lekker in het midden. The Last Man on Earth, als je een nummer als dit kan schrijven dan sta je als band op een bijna eenzaam hoog niveau. Doet me denken aan Pink Floyd, had zo op The Wall kunnen staan. Zelfs het koortje op het einde kon bedacht zijn door Gilmour en Waters. No Hard Feelings, no drums needed, simpel, bas en gitaar, meer hebben ze niet nodig om een pareltje componeren. The Beach II, mooie, rustige afsluiter.
Blue Weekend van Wolf Alice neemt je mee op een muzikale rollercoaster en dan bedoel ik zo eentje waar je na het ritje terug voor gaat aanschuiven, ook al moet je een uur in de rij staan. Beluister zeker ook “ My Love is Cool “ uit 2015 en “ Visions of a Life “ uit 2017. Dit is pure verwennerij voor het oor.
Alain Mares.