Dyscordia – Delete/Rewrite (4,5/5)

Control-Alt-NOT-delete

Metalbands van eigen bodem die een maand voor datum het bordje volzet aan de deurklink van De Kreun kunnen hangen, zijn op één opgestoken devilhorn te tellen. Dyscordia deed dit met dezelfde vingers in de neus en dat voor de tweede keer op rij. In 2016 werd hun vorige plaat ook al met een straffe releaseparty gevierd in de Kortrijkse concertclub. Hun laatste pronkstuk Delete/Rewrite staat bol van de onuitwisbare strepen edelmetaal vastberaden om de fanbase, die stilaan de proporties van een volgzaam Romeins legioen heeft, nog wat aan te dikken.

De titeltrack opent de debatten, en hoe. Na een onheilspellende intro krijgen we een ontbolstering die zijn gelijke niet kent. Deze loeier van formaat blijft meteen hangen en onthult bij iedere luisterbeurt een nieuw blinkend laagje. Het uiteenlopend stembereik van zanger Piet en gitarist Fane rollen als een kat-en-muis-spel uit de boxen. Bij This House en het daaropvolgende Rage komt de band thuis. Deze twee tracks delen met de regelmaat van de klok rake klappen uit en zijn beide vintage Dyscordia. The Curse Of Mediocracy sluit op zijn beurt met gemak de beste songs van de plaat. Het gepassioneerde gitaarspel en de afwisselende vocaliteit blijven deze hoogoven vol zware metalen aanstoken.

Merry Go Round kan op zijn beurt met enige vaderlandse trots naast het betere werk van pakweg Insomnium en Amorphis gezet worden. Het oude kermisdeuntje als in- én outro zorgt voor extra cachet en sfeer. Ook Castle High en The Cards Have Turned blijven hoog spel spelen. Waarom makkelijke platgetreden paden kiezen als de complexe composities ook een weg naar het collectieve metalgeheugen vinden!? Dat is het Dyscordia-devies waar de band tegenwoordig de vruchten van plukt. Onder welke steen moet je als metalfan geleefd hebben als je de potentiële progressie van dit hardwerkend zestal gemist hebt?

Met de langste loeder van het pak wordt de eindsprint ingezet. Silent Tears begint als een pakkende ballad naar de 80’s-normen van Journey, dartel en raak tegelijk. Tot Fane halverwege zijn granieten keelgat opentrekt en het gesmeerde samenspel het keurmerk Dyscordia op deze track brandmerkt. Geen traantjes maar een voldaan gevoel is ons deel na deze plaat. Sluitstuk Rise and Try zet de cohesie van dit geestig gezelschap nog een laatste maal in de verf. Deze keer doen ze het niet met hun beproefde recept van overdonderende gitaarlijnen overgoten met een explosieve mix van vocals. We eindigen namelijk tegen de stroom in met een stukje a capella, Dyscordia goes Voice Male en het resultaat mag er wezen.

Nu zaterdag te bezichtigen in een hopeloos uitverkochte Kreun. Later dit jaar krijgen de afwezigen een herkansing op de Waregemse Metal Day en natuurlijk ook op Alcatraz. Control-Alt-NOT-Delete, dit is een dijk van een schijf.

(BG)

Supersuckers – Play That Rock ’n Roll

Op 7 februari 2020 verschijnt het 13^de (!) album van dit trio uit Arizona. De titel van het album liegt er niet om. ‘Play that rock ‘n’ roll’ is wel degelijk een rock ‘n’ roll album. Het album telt twaalf songs. De deur wordt ingetrapt met ‘Ain’t Gonna Stop’ een echt in your face rock ‘n’ rollsong. Een opener met een meerstemmig gezongen refrein en een heftige gitaarsolo die zich beperkt tot wat akkoorden in hoge tonen maar zeker niet minder krachtig. ‘Gettin’ Into Each Others Pants’ is een mid-temporoller. De zang zit in de lage tonen en de articulatie kan beter. De song zorgt niet om het woord (titel) bij de daad te voegen. ‘Deceptive Expectations’ is een stevige stamper. De zang wordt meermaals ondersteund door een tweede stem. De gitaarsolo steekt vol toffe effecten. Het refrein is alweer in samenzang. ‘You Ain’t The Boss Of Me’ is een kleine knipoog naar Status Quo maar nog meer naar Suzy Quatro’s Can The Can.

‘Bringin’ It Back’ is een zeer snelle rock ‘n’ rollsong en ‘Play That Rock ‘N’ Roll’ gaat de boogie-toer op. Er zijn meer cleane gitaren aanwezig. Deze song is een meezinger voor in de bruine kroeg. ‘That’s A Thing’ is een snelle song met punky inslag. Dit klinkt als een snelle ‘Mud’ song. (een legendarische Britse seventies pop-band) ‘Last Time Again’ heeft wat van een brave Motörhead

‘Die Alone’ is een mid-tempo rock ‘n’ rollsong met punky voice. ‘Dead Jail Or Rock ‘N’ Roll’ is een cover van Michael Monroe. Een snelle partysong.

Kijk eens aan: een cover van Warren Zevon weliswaar geschreven door Allen Toussaint ‘A Certain Girl’. Sorry jongens maar dit is een overbodige track. ‘Ain’t No Day Like Yesterday’ is de afsluiter. Het traagste en langste nummer op de schijf.

‘Play That Rock ‘N’ Roll’ is geen schijf om aan één stuk te beluisteren. Het komt te veel op hetzelfde neer. Er mocht meer aandacht worden besteed aan de leadvocals. De refreinen worden altijd gezongen door meerdere stemmen en bestaan meestal uit enkele slagzinnen. Deze band is duidelijk een partyband.

Guido Grymonprez.

2019, het jaar waarin de Notre Dame, een asielcentrum en het Amazonewoud in vuur en vlam stonden. De pop-poll ‘kaarsjes brandden’ werd gewonnen door de eerste.  

2019, het jaar waarin extreem-zijn het nieuwe normaal bleek en fake news wederom manifest aanwezig was.

2019, het jaar waarin de diefstal van een lachend kakske en de vervangster van Gertje belangrijk genoeg geacht werden om als pushbericht op onze smartphoneschermen te verschijnen.

2019, het jaar waarin cultuur van uiteenlopend allooi nog meer bijzaak werd en een canon als voorschrift voor een goede Vlaming in onze maag gesplitst werd.

2019, het jaar waarin een minister het woord planepoolen uitvond en door de klimaatmand viel.

2019, het jaar waarin de wereld door razendsnel internet nog kleiner werd en een middeleeuwse embleem van de graaf van Vlaanderen een revival kende en klauwde als nooit te voren enz…

Desalniettemin hebben we enkele pittige eindejaarslijstjes opgesteld die even relevant zijn als een hangende kerstman, niet dus. Geen frons of boze blik van onze kant als je een andere mening hebt en deze overbodige opsomming meteen verticaal klasseert.

Songs 2019

Alcest – Protection

Baroness – Front Toward Enemy

Billie Eilish – Bad Guy

Borokov Borokov – De Doordeweekse Man

Brutus – War

Cult Of Luna – The Silent Man

Het Zesde Metaal – Tid van Ton

In Flames – I Am Above

Kadavar – Children Of The Night

Killswitch Engage – Crownless King

King Gizzard & The Lizard Wizard – Planet B

Korn - Cold

Kvelertak – Bratebrann

Lana Del Rey – Doin’ Time

Mac DeMarco – All Of Our Yesterdays

Nailed To Obscurity – Black Frost

Rammstein – Zeig Dich

SONS – Waiting On My Own

Sepultura - Isolation

Spoil Engine – R!OT

Stake – Catatonic Dreams

Tame Impala – It Might Be Time

Thom Yorke – Traffic

Tool - Invincible

5. King Hiss - Butcher

4. Iggy Pop – Loves Missing

3. Baroness - Tourniquet

2. Carneia – The Making Of The Universe

1. Slipknot – Solway Firth

Hardrock- en metalplaten 2019

Alcest – Spiritual Instinct

As I Lay Dying – Shaped By Fire

Brutus - Nest

Cult Of Luna – A Dawn Of Fear

Devin Townsend - Empath

In Flames – I, The Mask

Insomnium – Heart Like A Grave

Kadavar – For The Dead Travel Fast

Killswitch Engage – Atonement

King Hiss – Earthquaker

Korn – The Nothing

Nailed To Obscurity – Black Frost

Opeth – in Cauda Venenum

Raised Fist - Anthems

Rammstein - Rammstein

Spoil Engine – Renaissance Noir

Stab – Rats // Snakes

Swallow The Sun – When A Shadow Is Forced Into The Light

Thy Art Is Murder – Human Target

VLTMAS- Something Wicked Marches In

5. Tool – Fear Inocolum

4. Stake – Critical Method

3. Slipknot – We Are Not Your Kind

2. Baroness – Grey & Gold

1. Carneia – Voices Of The Void

Pop-, rock-, hiphopplaten 2019

Billie Eilish – When We All Fall Asleep, Where Do We Go?

Bon Iver – i,i

Ertebrekers - Crème

King Gizzard & The Lizard Wizard – Infest The Rats’ Nest

The National – I Am Easy To Find

Sons – Family Dinner

Thom Yorke - ANIMA

3. Het Zesde Metaal - Skepsels

2. Mac Demarco – Here Comes The Cowboy

1. Iggy Pop – Free

Films 2019

The Dirt

Dragged Across Concrete

El Camino: A Breaking Bad Movie

Green Book

The King

Marriage Story

The Mule

The Mustang

Polar

Us

Vice

3. The Irishman

2. Once Upon A Time in Hollywood

1. Joker

Series 2019

Dark S2

Elite S2

Game Of Thrones S7

Hjem Til Jul S1

How to Sell Drugs Online (Fast) S1

Mindhunter S2

Peaky Blinders S5

Sex Education S1

Stranger Things S3

When They See Us

The Witcher S1

3. The Boys S1

2. After Life S1

1. Chernobyl

Live 2019

Carneia (Bosfeesten)

Endnote (Leegems Metal Fest)

In Flames (Betizfest)

Killswitch Engage (AB)

King Hiss (De Kreun)

Kurt Vile (L’Aeronef)

Kvelertak (AB)

Mastodon (AB)

Metallica (Koning Boudewijnstadion)

Pro-Pain (Casino)

Unearth (Entrepot)

5. Amenra (Alcatraz)

4. Lamb Of God (GMM)

3. Meshuggah (Alcatraz)

2. Baroness (Sportpaleis)

1. Tool (RW)

Dead Man Ray 

De Casino, Sint Niklaas, 12/12/2019

Pics: Frank Verlinden

Dump's Veske Zever #13

Oproer (4/5)

Jeff Hoeyberghs zorgt met zijn seksistische, met silicone gevulde uitspraken voor heel wat oproer dezer dagen. Gelukkig krijgt de Gentse/Aalsterse band ‘Oproer’ nog een figuurlijke speld tussen al die middeleeuwse zever. Naast hun UNESCO-erkenning is ‘Oilst’ ook deze jongens kwijt, aan mijn trommelvliezen en Spotify-afspeellijst om precies te zijn. Want naast enkele interessante coverhoezen maken zij eigenwijze muziek met een unieke stempel.

‘Oproer’ begon oorspronkelijk voor de lol als een rockabilly-band. Uiteindelijk kwamen enkele eigen nummers opdraven en werd de toon gezet. Dat is, naast een duizendtal Spotify-luisteraars, ook de band ‘Rhea’ niet ontgaan, die de jongens van ‘Oproer’ onder hun vleugels namen. Zo kregen ze de kans om hun voorprogramma in de AB te verzorgen (klets!). Na een jaar stonden deze jongens ook in de finale van ‘Oost.Best!’. Indrukwekkend allemaal! Naast optreden, proberen ze elke maand een nieuwe single uit te brengen. Vier uiteenlopende songs zijn al op Spotify te beluisteren. Aan de uiteenlopende smaken en stijlen is te zien dat de band nog in volle experimentele fase zit. Daarom ook de keuze voor de huidige singles release-formule en geen debuutplaat.

Het populairste nummer op het digitale platform is het nummer ‘Get Get Get’. Mijn spontane repliek: “Shut up and take my money!”. Dat ze fan zijn van ‘De Staat’ wordt al snel duidelijk. Zowel in dit als de overige nummers, merk je een sterke gedefinieerde zang die een centrale rol speelt in de gehele sound: energiek gezongen als een tienjarige met ADHD die net Willy Wonka’s gesuikerde drol heeft gesnoven en aanvullend ondersteund door goed gebalanceerde backing vocals. Diezelfde formule is terug te vinden in hun nieuwste single ‘To The Bone’, die een gigantische muur van geluid op je afvuurt die mijn oma’s poreuze botten zou kunnen verpulveren. Met andere woorden: moet live de moeite zijn!

‘Dolores’ wijkt dan iets meer af van de voorhangers, zonder de essentie van ‘Oproer’ te verliezen. Een grote troef, want men kan zich snel verliezen in het experimenteren met muziek. Het nummer heeft structureel iets meer mee van een popsong, met een mix die van Jack Whites hand zou kunnen zijn en een solo die een luchtgitaar tovert in ieders pootjes. Het laatste nummer, ‘Corner Of Your Eyes’, is dan een poging om wat mellow te gaan, tot de blazers op 1:15 voor de nodige oproer zorgen.

‘Oproer’ zal nog meer van zich laten horen, met als eerstvolgende wapenfeit nog een leuk maandelijks cadeau onder de kerstboom van Dump. Als ze zo verder blijven evolueren hebben we eindelijk nog eens wat niet-Bazar-achtige shit om onze radio te vullen in de mindere maanden. Want geef toe, Stu Bru is enkel nog de moeite tijdens ‘De Warmste Week’, omdat wij dan de nummers kiezen. De overige maanden hebben nood aan beter spul.

This is The Odd Man saying: Het is moeilijk om een review te schrijven met een huilende baby. Ik wil een tuinhuis.

Bury Tomorrow 

Ab Box - Brussel - 11/12/2019

More pics on FbDump

Pics: Tom Van Meerssche