Temptations for The Weak 

De verlichte geest, Roeselare, 07/03/2020

Temptations For The Weak - Fields of Troy - Carneia - ArtFx

Pics: Heidi Mares

An Evening with Knives

Effenaar, Eindhoven, 06/03/2020

Eclectisch Eindhovens post-metal trio presenteert 2de album: Sense of Gravity

De mannen van An Evening With Knives (AEWK) groeiden muzikaal op met een gezond Eindhoven Rockcity-dieet en sneden daar feilloos de meest krachtige elementen uit. Hun post-metal is als een boot die vaart op een donkere golf van doom en rock, met een overweldigende psychedelische lichtshow aan de hemel. En soms, heel soms, zijn er ook van die ‘stilte voor de storm’ momenten en lijkt de boot te zweven op een elektrisch tapijt. Na hun overweldigende release show van debuut ‘Serrated' is het nu tijd voor een nieuw hoofdstuk: ‘Sense of Gravity’. AEWK tourde o.a. met: Truckfighters, Corrosion of Conformity, Elder en Stake.

Pics: Bert Gysemans

The Darkness

De Casino, St-Niklaas, 22/02/2020 

Full photo report: FbDump The Darkness

Pics: Frank Verlinden

Moshroomfest, 08/02/2020

Code rood

De tweede editie van Moshroomfest was een schot in de roos. Na de vorige keer, een dikke twee jaar geleden, met coverbands Letz Zeppelin, Food Fighters en Cheap Sunglasses gooide Moshroom vzw het dit keer over een andere boeg met meer talent uit eigen streek. In september 2019 werd een rockrally georganiseerd, de jonge wolven van Severdhed kaapten daar de juryprijs weg en mochten Moshroomfest 2020 openen. Beginnende bands een duwtje in de rug geven is nu eenmaal waar het om draait bij deze vzw.

Door enkele afzeggingen moest het Moshroom-comiteit creatief zijn. Capitan werd met verve vervangen door Endnote. Het tweede optreden van deze kameraden ging als een verschroeiende platwals over een reeds goed gevulde zaal. Nog voor storm Ciara haar duivels ontbond was het al code rood in de Link te Sint-Eloois-Winkel. Van Endnote hebben we het laatste zeker nog niet gehoord en gezien. Hopelijk komt er snel een debuut-EP of LP. De heerschappen van Sentre mochten als derde de Winkelse arena betreden. Gierende gitaren en loeihard gebrul deden onze oren suizen. Van dit ongeleid projectiel kan je reeds drie pegels beluisteren op Spotify die zeker de moeite waard zijn om toe te voegen aan je lijstje edelmetalen mixtape.

Toen de grote kleppers van de avond hun riedels nog moesten loslaten op de massa zat de sfeer er al goed in. Carneia, die drie weken geleden de plek van geteisterde Bear innamen, kregen het goed opgewarmde publiek gemakkelijk op hun hand. Hun laatste worp is één van de beste Belgische metalplaten van het vorige decennium en er werd dus gulzig uit gegrossierd. Combes en co ontgoochelen nooit. Bizkit Park zorgde voor de kers op de taart. Het verguisde nu-metal-genre kan door niemand beter in ere hersteld worden dan ‘Earth’s mightiest nu-metal tribute band’. Het in Adidas-vestjes gehulde vijftal maakte er een party down memorylane van met alle klassiekers van weleer. Deze snoeshanen sloten Moshroomfest 2020 met het nodige muzikale vuurwerk af.

Reikhalzend uitkijkend naar een volgende editie kan je alvast Moshroom Metalquiz (11/09/20) en de 3x3 Kroegentocht (4/10/20) met dikke stift in je agenda schrijven.

https://moshroom-vzw.be – https://3x3-kroegentocht.be – https://moshroomfest.be

Full photo report: Moshroomfest FbDump

Pics: 4T6 Photography

Rev: BG

Sabaton

Amaranthe - Apocalyptica

02/02/2020 – Sportpaleis, Antwerpen, België

Voor een reeds redelijk gevuld Sportpaleis mag Amaranthe de avond openen. Deze Zweedse melodieuze deathmetal band weet door hun toegankelijke, iet wat poppy, muziek gemakkelijk de zaal op te warmen en mee te krijgen. Ze vinden het niet erg om af en toe kort de show stil te leggen om een gesprek/interactie met het publiek te hebben.

Tegen dat Apocalyptica begint, is het Sportpaleis volledig volgelopen. Deze drie cellisten en drummer zijn bekend geworden door hun covers van Metallica. Deze avond brengen ze een mooie mix van eigen werk en covers. Door het diepe geluid van de cello’s en de visuals wordt een donkere, intense sfeer gecreëerd. Zangers Elize Ryd van Amaranthe brengt samen met hen ook nog enkele nummers. Ze bewijzen dat klassieke muziek heel makkelijk death metal kan worden. Apocalyptica brengt nog even wat rust voor Sabaton er aan kan beginnen. Het hele publiek zingt mee met Nothing Else Matters en haalt hun lichtjes boven, zo sluiten we samen de set van Apocalyptica af.

Het publiek is volledig klaar, net als Sabaton, die hun optreden openen met heroïsche muziek, vuurwerk en heel veel explosies. Een trend die zich het hele optreden voort zal zetten. Tijdens de voorprogramma’s hadden we al een deel van de atributen van Sabaton gezien. Soms stonden deze toen een beetje in de weg. Maar tijdens de pauze is er nog een heel stuk bij gekomen en we zijn precies in een setting voor een oorlogsfilm terecht gekomen. Daarenboven gaan er veel credits naar de VJ voor de achtergrond die heel de tijd overgangen van live beelden, animaties en filmfragmenten blendt. Op deze achtergrond komen ook af en toe delen van de tekst die het publiek maar al te graag mee zingt/uitroept. We kennen Sabaton in hun vaste kledij, maar hier worden af en toe uitzonderingen voor gemaakt. Zo dragen alle bandleden plots gasmaskers. Zelfs Joakim Brodén heeft een heel kostuum aan en weet acteren en zingen perfect te combineren. Nadat de zaal verwelkomd wordt, heeft het publiek maar één handklap nodig om Seven pillars of Wisdom in te zetten. Sabaton houdt van kleine grapjes. Plots staat er een Hammond Orgel in de vorm van het vliegtuig van The Red Baron op het podium dat rare geluidjes maakt. Zo doen ze soms ook alsof ze een klassieker zouden coveren, maar de andere bandleden houden dit telkens tegen. Na een langere pauze met vuurwerk en geknal staan plots de cellisten van Apocalyptica op het podium. Zij brengen een extra, wel gesmaakte, dimensie toe aan de muziek van Sabaton tijdens een vijftal songs. Met Primo Victoria schieten ze de bisnummers op gang. Op het einde van de show worden alle pyrotechnics nog eens extra uit de kast gehaald en wordt de zaal nog een laatste keer in vuur en vlam gezet.

Top concert! 

Pics/Rev: Tom Van Meerssche

SUNN O))) + Caspar Brotzmann Bass Totem

De Kreun (Kortrijk) Belgium – 29 januari 2020. (Sold Out.)

Muziek is smaak. Muziek moet je proeven. Smaken verschillen. Muziek moet je begrijpen. Iedereen begrijpt maar niet iedereen begrijpt hetzelfde.

Caspar Brötzmann mocht de avond openen. Deze Duitser is een bassist. Zonder begeleiding van iets of iemand martelde hij zijn viersnarig instrument veertig minuten lang. De klanken die zijn versterking uitspuwde waren bijna onmenselijk te noemen. Het geluid was scherp en het kletteren van de snaren tegen de gitaarelementen oorverdovend. Deze klanken kan je niet onderbrengen in een muziekgenre dat meer algemeen is. Willekeurig (vermoed ik) slaan op de snaren en gitaararm bij een zeer hoog volume doet mijn wenkbrauwen fronsen. Een song kan ik er niet in vinden. Anderen misschien wel. Over één ding kunnen we het met z’n allen eens zijn: volume. Op het podium staan er gigantische luidsprekerkasten met versterkers. Op één van de versterkers staat nog een klein apparaat dat met de hand bediend wordt. Als dit gebeurt dan geeft deze handeling het geluid een boost van jewelste. Neen, oordoppen zijn geen overbodige luxe. De geluiden doen mij denken aan gegrom in een oneindige spelonk met als grondbedekking ijzeren roestige staven. Na twintig minuten begint de brave man plots te zingen. Bij een stillere passage van ongeveer twee seconden meen ik de tekst ‘..in your arms..’ te horen. Het zou dus in de Engelse taal geweest zijn.

Om 21:25 uur mag Sunn O))) de avond ‘afmaken’. Er wordt rook geproduceerd dat het een lieve lust is. Tot in de bovengelegen toiletten toe zie je amper één meter ver. Het podiumlicht kan er niet doordringen. Het duurt vijfendertig minuten eer je een silhouet opmerkt op het podium. Ondertussen wordt uw lichaam getest op weerbaarheid bij trillingen. Het gegrom van de gitaren eist zijn tol. Iemand in het publiek zakt in elkaar en wordt afgevoerd. Soms hoor ik enkele Hammondorgelklanken. Ik ben niet in staat om deze geluiden te analyseren of te catalogeren. Zou het aan mij liggen? Ervaart het aanwezige publiek iets anders? In ieder geval: na vijfenveertig minuten heb ik het gehad. Ik verlaat de hel. Ik had over Sunn O))) gelezen en gehoord en was zeer nieuwsgierig. Een band zonder ritmesectie? Wat zou dat geven?

Ik begrijp niet waarom deze muziek onder de noemer metal valt. Ik wil dolgraag een fan ontmoeten. Hopelijk kan hij mij duidelijk maken wat hij hoort en ik niet.

Guido Grymonprez.