Slugdge – Esoteric Malacology (4,5/5)
Stevig metal-duo met een missie
Slugdge, twee Britse rasmuzikanten zonder kapsones. Zoals de bandnaam al doet vermoeden brengen Matt Moss & Kev Pearson geen folky popriedels op blote onzekere voeten maar wel vooruit denderende sludge & death metal met een scherp progressief randje, waarbij de kazakken stevig aangesnoerd mogen worden. Kortweg Mastodon met een donkere wolk Meshuggah. Mochten deze twee machtige edelmetalen formaties nog een voorprogramma nodig hebben, hoeven ze niet langer te zoeken. Esoteric Malacology is de vierde voldragen plaat op zes jaar tijd, vastberaden om dé doorbraak te forceren.
Acht hoofdstukken met een gemiddelde van zeven minuten lijkt op het eerste zicht niet echt toegankelijk voor iedere liefhebber van het genre. Maar de strakheid waarmee War Squids en Crop Killer ermee worden doorgejaagd doet ons meteen watertanden naar meer. Slugdge staat erom bekend om de gekste songtitels en daarbij horende teksten te bedenken, maar het is uiteindelijk vooral de rijke muzikale composities die gelijk welke Damso-rel doen verbleken. Het atmosferische The Spectral Burrows hoort nu al zonder twijfel bij de beste metalmorzels van 2018. Deze progressieve pegel doet onze dichtgeslibde wintersinussen moeiteloos opengaan. Scapesounds komen grommend tot leven en laten de diepst slapende marmot uit zijn winterslaap ontwaken. Laat de lente maar komen.
Ook Slave Goo World en Transylvanian Fungus delen rake klappen uit. Oerdegelijke riffs ondersteund door daverend gedrum zijn het devies. Niet te veel tierlantijntjes en omwegen, maar met veel liefde voor de ambacht recht op doel af. We hebben het hun nog maar weinig duo’s zien voordoen. Limo Vincit Omnia, letterlijk ‘alle modder wint’, rondt als perfecte leuze voor de verkiezingscampagne van BDW deze hemelse plaat af.
Nu Kamelot en Napalm Death moeten verstek geven op Alcatraz 2018 hebben wij al minstens één ideale vervanger popelend klaarstaan. Graag meer van dat komend jaar.
(BG)