Cd-review: Soulwax – From Deewee (4/5)
Concert-report: Soulwax @ L’Aeronef Lille (5/5)
Strakke set in een steriel decor
Na twaalf jaar ‘radiostilte’ – de lyrische soundtrack van Belgica niet meegerekend – hadden de Fucking Dewaele Brothers weer goesting om als Soulwax zijnde een schijf te fabriceren. Het werd meteen dé release waar naar Belgische normen de hoogste verwachtingen aan gekoppeld werden. Maar ook hier bewijzen Stephen en David dat hun universele blieps en mondiale melodieën moeiteloos de landsgrenzen overstijgen.
Dat het gros van hun concerten op hun Europese tournee hopeloos uitverkocht is, bewijst dat onze eigenste Kraftwerk – want ja, je mag ze gerust met deze Duitse synthpop-pioneers vergelijken – nog steeds naam en faam maken in het buitenland. Ook de namen die naast de originele bezetting werden uitgenodigd om mee te werken aan From Deewee zorgen voor extra cachet. Zo werden er drie drummers van wereldniveau gevraagd. Igor Cavalera (Sepultura, Cavalera Conspiracy…), Blake Davies (Turbowolf) en Victoria Smith (Ipso Facto) droegen alle drie hun ritmisch steentje bij. Deze niet alledaagse plaat moet gezien worden als één geheel met Transient Programs For Drums and Machinery als kloppend hart van het gevaarte. Het album heeft songs (Masterplanned, Missing Wires, Do You Want To Get In Trouble?...) die meteen onder de vorm van een single als parels voor de zwijnen maximale airplay verdienen. Soulwax zou Soulwax echter niet zijn mochten er met experimentele strepen electropop (Conditions Of A Shared Belief, My Tired Eyes, Here Comes The Men In Suits…) grenzen worden opgezocht. We keken er toch naar uit hoe de kersverse plaat live naar voorgebracht zou worden.
Na een mooie lentedag staken we zonder politiecontrole de zuidelijke landsgrens over richting de parel van Noord-Frankrijk, Rijsel. Stephen en David weten heel goed in welke zalen ze willen aantreden want L’Aeronef mag met recht en rede bij de gezelligste concertclubs van de regio gerekend worden, de buitenkant met bijhorend shoppingcenter niet meegerekend. De concertgangers werden vakkundig opgewarmd met een DJ-set van Deewee DJ’s. De zaal liep aardig vol en er hing een ongedwongen vrijdagavondsfeer. Klokslag 21u en geen minuut later schoot Soulwax uit zijn eigengereide startblokken. Alle nieuwe From Deewee-songs werden in een alternatieve volgorde naar voor gebracht met het oerdegelijke gedrum van Cavalera op Missing Wires als eerste hoogtepunt. Het strakke steriele decor stond in schril contrast met de huppelende blieps die de dansende massa frivool besprenkelden. De drie drummers, die met oog voor enige symmetrie op de bühne waren gepositioneerd, zetten elkanders gedrum kracht bij die Safri Duo deed verbleken. Zonder een wall-of-sound-effect als nefast gevolg mochten de trommelaars zich als perfect afgestelde metronomen uitleven. Je zou haast vergeten dat er centraal op het podium nog enkele topmuzikanten van eigen bodem aan het werk waren. Het publiek, dat volgens onze oren hoofdzakelijk uit Vlaamse fans bestond, was uitgelaten en werkte trouw mee om van iedere opbouw naar een climax een onvergetelijk moment te maken. De gebroeders Dewaele hebben gelijk wanneer ze zingen dat machinery the answer is, maar de bediener moet wel op het juiste moment de juiste knop omdraaien en daar blijven David en Stephen heer en meester in. NY Excuse zorgde voor een uitgelezen excuus om het concert nog een paar dartele minuten langer te laten duren. Deze live-vertoning was af tot in de puntjes.
(BG)