Joost Zweegers solo
KUBOX Kuurne – vrijdag 9/12/2016
Joost Zweegers van Novastar werkt nog steeds aan een nieuw album dat halfweg 2017 zou moeten uitkomen. Gelukkig treedt hij tussendoor ook nog op en deze keer was hij solo te gast in KUBOX Kuurne, waar hij naar eigen zeggen nog nooit was geweest.
Op het podium prijkte een rijkelijke collectie akoestische gitaren, 1 standaard met microfoon, een piano en 1 LED-volgspot. Meer heeft de man niet nodig om een volledige zaal in de ban te houden met zijn prachtige songs.
Ooit gestart als straatmuzikant en na 2 pogingen ook winnaar van Humo’s Rock Rally (met zijn band Novastar in 1996), heeft de in Antwerpen wonende Nederlander ondertussen een mooie naam en faam opgebouwd in Nederlandstalig gebied.
Twintig jaar en 5 albums later kent iedereen minstens 3 van Zweegers’ magische hitsingles.
In Kuurne bracht hij een selectie uit zijn nieuw werk en uiteraard ook het beste uit zijn reeds uitgebracht oeuvre. Hij startte nogal fel, leek opgejaagd of nerveus, misschien omdat het een aantal nieuwe nummers waren als “Control”, “Longtime” en “Cruel Heart” en hoopte daarna dat het publiek “ook wel die andere nummers zou herkennen…of niet ?”.
De nieuwe nummers passen wonderwel in het rijtje Novastar-songs, maar we moeten er nog aan wennen ; één luisterbeurt voor een nieuw liedje volstaat meestal niet om het zeer goed in te kunnen schatten. Zeker als het gespeeld wordt in zijn pure, akoestische vorm zoals het gecomponeerd is.
We worden daarna vergast op meer bekender werk als “Closer to you”, Tunnelvision” en vooral “Mars needs woman” laat op mij steeds een diepe indruk achter. Vervolgens komen “Because” en “Light up my life” op piano, hemels intens !
Nog recentere nummers kregen we met “Bangor” (plaatsje in Bretagne waar hij zijn gelijknamig album “Almost Bangor” uit 2008 schreef) en nog een nieuw nummer “Holly”.
Daarna keerden we helemaal terug naar de beginjaren met “When the lights go down on the broken hearted” wat weer voor een kippenvelmoment zorgde. Meteen gevolgd door “Lost and blown away” en “Wrong” (ooit zijn eerste single, over zijn relatiebreuk toen).
Het publiek mocht toen als afsluiter een verzoeknummer kiezen en dat werd uiteindeijk “Kabul”.
Zweegers verdween maar door het aanhoudende applaus keerde hij toch nog eens terug met “The best is yet to come”, wat dus gelukkig niet ontbrak in zijn setlist.
We hoorden alle songs in hun puurste vorm, nu eens gebracht als een prille Neil Young, met mondharmonica en gitaar, of als een integere Eddie Vedder (solo op banjo) met zijn kleine Cubaanse gitaar (“gekocht van Fidel Castro”…”of is dat het merk ?”…).
Soms klinkt hij als een Spaanse gitane met zijn flamenco-gitaar en haalt hij fel uit op zijn snaren.
Maar steeds klinkt zijn wondermooie stem hoog uit boven die snaren en weet hij op die manier zijn publiek écht te raken. Zweegers is hoe dan ook van een zeldzame klasse die Kuurne wist te waarderen ; waardering waarmee hij dan op zijn beurt ook zeer dankbaar was.
Rev: Stefaan Delagrange
Pics: Tom Van der Stede