Belpop boven op dag twee
Toen we voor de tweede dag aankwamen in het zonovergoten Oostende was de zin in degelijke pop en rock van eigen bodem groot. De line-up was op de laatste dag van Woosha volledig Belgisch. Vers talent dat staat te popelen aan de grote Belpoppoort stond samen op de affiche met andere knallers.
Horses On Fire is zo’n band die bulkt van het talent. Ze mochten de Mainstage inwijden na het veelbelovende Audience In The Street, die de dag op gang trapten in de Stubru Beach Club. De verzengende hitte zorgde in het begin voor een mak afwachtend publiek. Maar naarmate de set vorderde, werden we ingepakt door het betere gitaarwerk. Hollywood Gathering, Supersonic Libertine en Any Kind Of Storm (titeltrack laatste album) komen live zelfs nog beter tot hun recht dan op plaat.
Vrouwen met droge humor kunnen we altijd appreciëren. De West-Vlaamse teksten van Kenji Minogue staan vol lichtvoetige grappen en grollen. Getooid in foute kitscherig spandexpakjes zorgden ze voor een knotsgekke performance. Samen met de hits Veranda en Danny kwamen de eerste danspasjes van de dag. Willow mocht het feestje verder zetten op de Mainstage. De frisse poprock van de Leuvenaars werd door het oververhitte publiek gesmaakt.
Soldier’s Heart kon op een goed gevulde Stubru Beach Club rekenen. De jonge wolven zijn sinds vorig jaar aan een opmars bezig. Hun tegendraadse pop bekoort je of niet, er is geen tussenweg. Ze maakten een opgemerkte passage op het strand van Oostende. Daarna was het de beurt aan Mintzkov om hun degelijke rock te delen met het publiek. Opening Fire en One Equals A Lot behoren steevast tot de setlist. Ook deze keer kregen we terug een prima optreden te zien. Marble Sounds deed de avond rustig vallen over het Woosha-terrein. Leave a Light On en Sky High zijn wondermooie riedeltjes die perfect passen bij de zomer.
De meeste aanwezigen keken natuurlijk uit naar de show van Daan. Het Belpop-icoon kwam strak in maatpak al klappend het podium op. Addicted, Exes, La Crise en Icon werden met veel bravoure naar voor gebracht. Uitgekookt en zelfverzekerd liep Daan van de ene naar de andere kant. Tijdens de eerste regenbui van de avond begon hij doodleuk de intro van Here Comes The Rain Again (The Eurythmics) te zingen. Sommigen vluchtten naar de tent, maar de meesten bleven dapper staan en dat werd beloond. De eindsprint werd ingezet met Everglades gevolgd door The Player. De eerste tonen van Swedish Designer Drugs veranderden het strand voor even in een mini-Tomorrowland. Isolde kwam vooraan staan om mee te zingen en het feestje was compleet. Housewife deed daar probleemloos nog een schep bovenop. Met het bisnummer Victory werd de puike passage nog eens onderstreept. Daan kwam, zag en overwon!
Het felle onweer zorgde ervoor dat de boel ontruimd moest worden en de optredens van School is Cool en The Subs wegvielen. Desalniettemin was dit strandfestival qua sfeer en gezelligheid een schot in de roos.
(BG)
Foto's: Bram Gheysen.