Cd - review: GREY SKIES FALLEN – Cold Dead Lands
Het New-Yorkse trio GREY SKIES FALLEN bestaat sinds 1997. Ze brengen hun vijfde album uit. Het album telt zes songs. ‘Cold Dead Lands’ staat bol van doommetal met nogal ingewikkelde songstructuren en een knipoog naar typische twin-gitaren uit een vervlogen progressief tijdperk.
‘Visions From The Last Sunset’ heeft alle eerder genoemde ingrediënten. Een zeer traag nummer met over het algemeen cleane zang, soms meerstemmig. De song blijft zeer melodieus dit toch terwijl de drummer ieder accent van de gitaren in de verf zet door zowel zijn symbalen of toms er van langs te geven.
Titelsong ‘Cold Dead Lands’ is zeer eigenaardig. Precies of verschillende songs tot één nummer zijn gesmeed. Cleane en brulzang wisselen af. Na twee minuten volgt een volledige stilte en wordt een rustige gitaarmelodie uitgewerkt tot een heftige uitbarsting.
‘Procession To The Tombs’ is heavy doom met brulzang die toch melodieus tracht te klinken. Na drie minuten sluipt een gedreven ritme binnen. De brulzang houdt aan. Na vijf minuten vervalt alles terug in het oude. Een trage gitaarsolo sleept ons naar het einde.
Een Iron Maiden melodie trekt ‘Picking Up The Pieces’ op gang. Er wordt gestart met melodieuze cleane zang. Alweer verschillende ritmes volgen mekaar op.
‘Ways Of The World’ is een zwaar doomy hard rock nummer met brulzang. Verder wordt opnieuw afgewisseld met cleane zang. Jammer dat de song niet verder werd uitgewerkt zoals bij aanvang.
‘After The Summer Comes The Fall’ heeft een Sabbath-riff in huis. Helaas valt de drive weg door de vele accenten van de drummer. Weg ‘swing’.
GREY SKIES FALLEN schrijft geen gemakkelijke songs. Wel wordt er voor gezorgd dat hun typische kenmerken in elke song terug te vinden zijn. Twin-gitaren, meerstemmige cleane zang, een drummer die zijn kit niet enkel als basisritme gebruikt maar als een evenwaardig hoofdinstrument en de onvermijdelijke brulzang die toch melodie inhoudt. Doomliefhebbers moeten deze band zeker een kans geven.
Guido Grymonprez