Epica - Aspiral
Silverstein - Antibloom
Machinehead - Unatoned
STYG - Keep planting flowers
Avantasia - Here Be Dragons
Bodycount - Merciless
Agenda
27 MEI
A Day To Remember
31 MEI
Dunk Festival 2025
01 JUN
Vestrock 2025
06 JUN
Heilung
07 JUN
Sweden Rock Festival
07 JUN
Heavy Sound Festival 2025
08 JUN
South of Heaven Fest
10 JUN
Falling in Reverse
11 JUN
King Diamond
13 JUN
Break the Dark
15 JUN
Best Kept Secret 2025
17 JUN
Lorna Shore
18 JUN
Eagles Of Death Metal
19 JUN
Skillet
24 JUN
Satchvai
25 JUN
Public Enemy
26 JUN
Santana
28 JUN
Concert at Sea
28 JUN
Grensrock
05 JUL
Hellmond Open Air
06 JUL
Pirate Metal Party
06 JUL
Main Square Festival
07 JUL
Time To Rock (Swe)
11 JUL
Sjock festival
13 JUL
Rock Zottegem
13 JUL
Massive Attack
19 JUL
MAF festival 2025
19 JUL
Rock Herk
03 AUG
LF: Electric Callboy
05 AUG
LF: Gojira
10 AUG
Alcatraz 2025
10 AUG
Lokerse Feesten 2025
11 AUG
Wardruna
13 AUG
Crypta
17 AUG
Dynamo Metalfest 2025
22 AUG
The Browning
24 AUG
Pelagic Fest
31 AUG
Drift Festival 2025
13 SEPT
Ayreon 30TH anniversary
19 SEPT
Nova Twins
21 SEPT
Primal Fear
24 SEPT
Volbeat
01 OKT
Parkway Drive
04 OKT
Pierce The Veil
07 OKT
Morcheeba
08 OKT
Bleed from Within
11 OKT
Y&T 2025
12 OKT
Thrash of Titans Tour 2025
15 OKT
Wind Rose
15 OKT
Disturbed
18 OKT
Helloween
19 OKT
Desertfest
24 OKT
Ad Infinitum
26 OKT
Blackbriar
26 OKT
Bruges Is Doomed
31 OKT
Leprous
02 NOV
Battle Beast
06 NOV
Paradise Lost
07 NOV
Janez Detd
09 NOV
Hanabie
13 NOV
Mono
13 NOV
Marilyn Manson
15 NOV
Helldorado
17 NOV
Son Mieux
25 NOV
Girlschool
25 NOV
Coldrain
27 NOV
Perturbator
29 NOV
Zornik - The Setlist
30 NOV
Nothing More
01 DEC
Lacuna Coil
02 DEC
Sabaton
05 DEC
LANDMVRKS 2025
05 DEC
Ice Nine Kills
16 DEC
Imminence
18 JAN
Epica
12 FEB
Avatar
28 FEB
Motionless In White

Festival report: Obsidian Dust

16 MEI 2025

Obsidian Dust

 

Botanique, Brussel – 15/05/2025

 

Rev: Joris Smeets

Pics: Koen Timmerman

 

Full photo report here!

 

Le Botanique organiseert al sinds 1988 jaarlijks het eigen festival ‘Les Nuits Botanique’, in 2025 zijn we al aan de 32ste editie toe. Nieuw dit jaar is dat de aftrap van het 11 dagen durende ontdekkingsfestival op 15 mei wordt gegeven door Obsidian Dust, een nieuwe telg in ons festivalland. Nu ja, het festival is nieuw maar Le Botanique sloeg hier de handen in elkaar met Metadrone en die concertorganisatie kennen we ook van het onvolprezen Desertfest Antwerp. Het hoeft niet te verbazen dat er dan meteen een zeer interessante, eclectische en heavy line-up met 9 bands over 3 podia bij elkaar gepuzzeld werd. Het komt natuurlijk goed uit dat verschillende acts beschikbaar zijn door de Desertfest-edities in Oslo, Londen en Berlijn die in deze periode plaatsvinden. Het werd een bijzonder geslaagde avond in Brussel met Zeal & Ardor als absolute uitschieter en we hopen van harte dat dit festival een blijver kan worden!

 

De hele site van Le Botanique is opengesteld voor de hele duur van het festival en dan stel je toch weer vast wat een wonderlijk mooie oase dit is in de drukke chaos van onze hoofdstad. Ongetwijfeld is deze locatie mee verantwoordelijk voor de relaxte sfeer die er de hele avond voelbaar was. Naast de indoorconcertzalen Museum en Orangerie is er in de tuin, onderaan de trappen, ook de prachtige Fountain Stage aangelegd. Rondom dat podium is er met stellingen een soort balkon gebouwd, inclusief trappen naar beneden, waardoor er zowel beneden voor het podium als ‘boven’ veel volk staat, met allemaal een goed zicht op de bands. Het zorgt voor een knusse sfeer en beleving van de bands. Ook in de zalen binnen bleef de sfeer opperbest en stond het nooit teveel op elkaar gepakt.

 

Villenoire krijgt als lokale band de eer om het startschot te geven in de Museum. We hadden de naam intussen al enkele keren zien voorbijkomen maar de band zelf nog niet kunnen checken. De eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat we ook geen flauw idee hadden wie er in de band zat, maar vanaf de eerste noot herkennen we zanger Ioan Kaes. We waren in het verleden grote fan van Death Before Disco en ook met electric)noise(machine deed hij mooie dingen. Met deze donker klinkende posthardcore band speelt hij al voor de derde keer in Le Botanique en samen met zijn (al even ervaren) kompanen brengt hij stevige hardcore met zowel melodieuze als zware metalen elementen die ons doet denken aan vooral Thrice en ook wel Cave In.

 

Op de Fountain Stage, het hoofdpodium zeg maar, is het de beurt aan Elder. Het is dit jaar de 10e verjaardag van het fenomenale album ‘Lore’ en ter ere daarvan spelen ze het volledige album op deze tour. Dat album was toch een scharnierpunt, want de groovende stoner rock werd vanaf dan verrijkt met muzikale elementen uit psychedelische, space en krautrock maar ook sludge, doom en progressieve metal. Het viertal is muzikaal erg onderlegd en tovert met heerlijke grooves, ronkende riffs en technisch gitaarwerk en veel dynamiek. Ze verstaan de kunst om af te wisselen maar ook om verder te bouwen op een riff en dat toch interessant te houden zodat het uur speeltijd zo was omgevlogen!

We haasten ons naar LLNN (Orangerie), want we zagen de band twee keer eerder aan het werk. Het viertal maakte toen een enorme indruk op ons en we omschrijven de sound graag als ‘het muzikale equivalent van een stomp in de maag’. Muzikaal beweegt de band zich tussen hardcore, metal, sludge en industrial of je zou het ook kunnen omschrijven als Converge meets Cult Of Luna meets Godflesh. Maar helaas valt het vandaag… helemaal plat. De slopende, dystopische, intense, bijtende muziek van de Denen komt gewoon niet binnen en dat ligt volgens ons niet aan de band zelf maar aan de slechte sound, die heel dof klinkt, geen bas laat horen en overall power mist.

 

De een zijn dood is de ander zijn brood, want hierdoor schuiven we snel door naar Rickshaw Billie's Burger Patrol (Museum) die op hetzelfde moment spelen. Hier horen wel meteen een lekker stevige, zompige sound vol fuzz! Op de backdrop lezen we ‘Rickshaw Billie's Burger whatever the fuck’ en dat vat het wel samen: dit Texaanse trio heeft overal schijt aan en doet gewoon lekker zijn eigen ding. De ‘unique selling proposition’ is hier de achtsnarige gitaar van de zanger, wiens zang mogelijk niet voor iedereen weggelegd is. Die klinkt namelijk wat hoger en scherper dan we in dit genre gewoon zijn en doet ons wel wat denken aan Les Claypool (Primus) en dat is gelukkig een van onze favorieten. De combinatie met de lagere, ruwere backing vocals van de bassist werkt echt wel. Big riffs, low end grooves and lots of rumble met een heel aanstekelijke energie: denk aan een mix van Melvins, Dinosaur Jr. en Red Fang.

 

Het voelt een beetje vreemd aan om al zo vroeg de eigenlijk headliner op de affiche te vinden, maar Zeal & Ardor (Fountain Stage) stijgt in hun 75 minuten speeltijd wel degelijk torenhoog uit boven alles wat er voor en na hen komt vandaag. Manuel Gagneux maakt zijn band al enkele jaren furore met een mix van black/dark metal met ‘zwarte muziek’ zoals blues, negro-spirituals en field hollers, die met elke plaat nog een beetje verfijnd werd. Op het vorig jaar uitgebrachte ‘Greif’ werden er nog enkele alternatieve, grungy en elektro/industrial elementen toegevoegd aan de sound. En ook live staat de zeskoppige band als een huis, want Zeal & Ardor maakte al elke keer een grootse indruk op ons maar vandaag benaderen ze duivelse perfectie. Vanaf opener ‘The Bird, the Lion and the Wildkin’ tot afsluiter ‘Clawing Out’ krijgen we intensiteit, muzikale variatie, onweerstaanbare vocals en meezingmomenten voor het publiek, een strakke band en een grote schare toehoorders die helemaal uit de hand van de band eet. Met vlak na de opener ‘Wake of a Nation’ en ‘Götterdämmerung’, met die fantastische riff, voel je dat Manuel en de zijnen hier iets heel uitzonderlijk neerzetten. Vele kelen brullen mee met en verliezen zich in de donkere, bluesy gospel van onder andere ‘Ship on Fire’,  ‘Gravedigger’s Chant’ en uiteraard het duivelse ‘Blood in the River’ en ‘Devil Is Fine’. Er zijn eigenlijk alleen maar uitschieters, maar toch nog een speciale vermelding voor ‘Run’ en ‘Death To The Holy’ !

 

We moeten eigenlijk toch even bekomen van zoveel klasse, maar haasten ons toch naar Green Milk from the Planet Orange om de laatste 25 minuten van hun set nog mee te pikken. We misten deze Japanners namelijk vorig jaar op Desertfest en er werd ons duidelijk gemaakt dat we daar toch echt iets gemist hadden en dat nu moesten rechtzetten. Wanneer we binnenkomen, is het trio net aan een rustige, sfeervolle, bluesy passage toe en voelt het contrast toch wat te groot. Even later versnellen de groene melkmannen van de oranje planeet wel en ze scheuren langs de muzikale planeten van psych rock, prog rock, classic rock, indie rock, punk en jazz. Ze gaan met momenten lekker hard en we moeten daarbij zelfs al eens denken aan bands als Slift en Karkara, maar ook referenties als King Crimson, Miles Davis en Acid Mothers Temple vallen vaak. Knap.

 

Hoewel we absoluut geen fan van black metal zijn, was het toch het plan om Liturgy (Orangerie) even te checken. Nog voor we daar geraakten, bereikte ons van diverse kanten dat het absoluut geen hoogvlieger was en het echt voor geen meter klonk.

 

Dus spaarden we ons nog maar even op voor Wiegedood (Museum) dat vandaag voor een heuse krachttoer gaat: ze zullen een kleine 2 uur spelen en daarbij hun volledige trilogie ‘De Doden Hebben Het Goed’ brengen. Onze landgenoten spelen hun ijskoude, razende black metal werkelijk super strak, maar gelukkig is er ook een hele verstilde passage die voor een adempauze zorgt. Het trio is live altijd indrukwekkend en dat is vandaag absoluut niet anders, maar na een kwartier is het toch niet meer aan ons besteed. 

 

Een groot contrast is er met Pallbearer (Orangerie) en de lang uitgesponnen, melodieuze doom metal nummers. We zijn niet zeker of het 4 of 5 nummers waren in 50 minuten speeltijd, maar feit is dat de band het even goed deed als de vorige keren dat we hen aan het werk zagen. De 4 heren spelen en zingen de nummers uitstekend en sfeervol en deze keer is de sound wel helemaal in orde. Gelukkig maar, want dat is toch wel een must voor deze band. Tegelijkertijd overvalt ons wel opnieuw een beetje het gevoel dat het niet echt onze volle aandacht kan vasthouden, we genieten doorgaans meer en langer van Pallbearer als we thuis in onze zetel zitten. Dat neemt niet weg dat de Amerikaanse band zowel heavy en sludgy als melodieus en proggy blijft klinken en een zeer sterke show neerzet.

 

 

Meer lezen...

Concert report: Blood Incantation

04 MEI 2025

BLOOD INCANTATION

 

02/02/2025 - TRIX, Antwerpen

 

Pics: Istvan Bruggen

Rev: Joris Smeets

 

Full photo report here!

 

Het is een warme dag geweest en het belooft nog heter te worden in Trix. Vanavond loopt het kot namelijk helemaal vol voor de uitverkochte show van Blood Incantation en support Minami Deutsch in de Zaal, de gratis toegevoegde show van Concrete Winds en Black Curse in het Café en dan ook nog de Noisesome Release Night in de Club. Blood Incantation bracht in oktober vorig jaar een nieuw album uit en dat stond volgens ons in élke eindejaarslijst in de heavy scene maar ook bij eerder indie-gerichte platformen kregen ze bakken lof voor dat meesterwerk. Het sprak voor zich dat wij er absoluut bij moesten zijn wanneer ze de plaat live kwamen voorstellen op de ‘Absolute Elsewhere European Tour 2025’. Laat het duidelijk zijn dat de torenhoge verwachtingen moeiteloos ingelost werden door een band die op een indrukwekkend hoog stond te musiceren. Het was een absolute topperformance!

 

Oorspronkelijk waren er twee aparte shows, Blood Incantation in Trix enerzijds en Black Curse en Concrete Winds in Het Bos anderzijds. Ook die laatste twee gooiden vorig jaar hoge ogen met nieuwe releases. Voor de fans van het zwaardere werk een quasi onmogelijke keuze en dus werd er een hele mooie oplossing gevonden door de twee shows samen te voegen. Fijn dat het in deze tijden ook zo kan! Concrete Winds en Black Curse werden toegevoegd als gratis (after)show in Trix maar ondergetekende liet deze twee bands in het Café wel aan zich voorbij gaan. De razende death/grind en rauwe black/death van respectievelijk CW en BC is niet aan ons besteed. 

 

Het voorprogramma op deze tour is Minami Deutsch. We leerden de Japanse band jaren geleden hier in Trix kennen op Desertfest en we waren helemaal mee in hun muzikale trip. We vonden het meteen erg fascinerend dat deze 4 heren pure krautrock brachten, dat hadden we niet direct verwacht van een band uit het land van de rijzende zon. Deze band heeft het genre helemaal in de vingers en weet onze aandacht vast te houden met de typerende ritmes en sound, zowel psychedelisch als hypnotiserend. Het is niet bepaald een ‘harde’ band, maar rockt wel op zijn eigen manier. We horen er ook 60’s en 70’s pyschedelische rock en kosmische, bedwelmende klanken in terug. Op het eerste zicht kan het een vreemde keuze voor het voorprogramma lijken en helaas stond er ook niet veel volk voor Minami Deutsch. Het progressieve en hypnotiserende effect hebben ze alleszins gemeen met de headliners.



De podiumsetup van Blood Incantation is niet overdreven. Een grote backdrop met de afbeelding van de albumhoes van Absolute Elsewhere en aan de twee zijden van het podium een zuil met oplichtende, mysterieuze symbolen: meer heeft het vijftal niet nodig. De nadruk zal namelijk niet liggen op visueel spektakel maar op ongelofelijk knappe, complexe en technisch hoogstaande muziek die toch altijd meeslepend blijft klinken. Muzikaal laat deze band uit Denver, Colorado zich niet beperken of in een hokje stoppen: alles kan en alles mag, zo lijkt het wel.

 

Dat uit zich al door intro ‘Pocket Calculator’ van Kraftwerk en outro ‘Winds Of Change’ van Scorpions, maar daartussen vooral in de ongrijpbare, progressieve death metal met diverse invloeden van het album ‘Absolute Elsewhere’. Dat innovatieve meesterwerk wordt van begin tot einde gespeeld, al bestaat het maar uit 2 nummers, die elk uit 3 delen (‘tablets’) bestaan. Nadat het ruim 20 minuten durend ‘The Stargate’ gespeeld is, vraagt frontman Paul Riedl aan iemand op de voorste rij om dan ook figuurlijk ‘de plaat om te draaien zodat we de B-kant kunnen spelen’. Dat is dan ‘The Message’, dat ruim 23 minuten lang is. In die 2 epische nummers leiden de 5 muzikanten ons via heavy riffs en brute grunts langs  proggy psychedelica naar ambient klanken en opwindende elektronica en synths via rustig kabbelende of zelfs space passages via de typische krautrock ritmes en terug. Ergens middenin het muzikale universum tussen Pink Floyd, Opeth, Rush, Mastodon, Death en Tangerine Dream zou je Blood Incantation kunnen tegenkomen. Als we Absolute Elsewhere dan in het geheel gehoord hebben, speelt de band nog 2 oudere bisnummers omdat ze naar eigen zeggen al zo lang niet meer hier gespeeld hebben. Ons hoor je alvast niet klagen dat we de kosmische death metal van ‘Inner Paths (to Outer Space) en ’Obliquity of the Ecliptic’ ook nog geserveerd kregen op een bedje van muzikale genialiteit! Nu al één van de topconcerten van het jaar.




 

 

Meer lezen...

Photo report: TSS

03 MEI 2025

 

TSS - Artificial

 

02/05/2025, LittleDevil Bar  - Tilburg

 

Full photo report here!

 

Pics: Eline Dresselaerts

 

 

 

Meer lezen...